Η εμπειρία ήταν ισχυρή και πλούσια.
Οι πρόσφυγες ζωντανοί, δίπλα, απτοί, εξ απαλών ονύχων. Οι άνθρωποι του ξενώνα, Οι συνάδελφοι στα σχολεία. Οι άλλοι εθελοντές.
Άλλοι κόσμοι. Είδα και οίδα το δικό μου κόσμο αλλιώς.
Εκπαιδευτικά λειτούργησα σε δύο ακραίες καταστάσεις: μία "πρωτόγονη": δάσκαλος, μαθητής/ές, πίνακας κ.. τέλος. Πιο πολύ χαώθηκα, χάρηκα κάποιες φορές κι άλλες όχι. Για την ιδιοσυγκρασία μου, δεν ήταν η καλύτερη.
η άλλη τυπική: καθηγητής ΠΕ4 σε ύλη Λυκείου. Καλύτερα. Ωστόσο η διαφορά κουλτούρας και, εκτιμώ, στόχευσης κ επιδιώξεων του μαθητή κ του καθηγητή μας έκαναν τα πράγματα πιο.. δύσπεπτα. Συνηθισμένα τα βουνά...
Κάθε αρχή και δύσκολη.
Νομίζω ότι μια πιο προσεκτική προσέγγιση των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών μας θα έκανε καλό σε όλους τους συμμετέχοντες, ανεξαιρέτως.
Και ίσως έτσι να βρούμε περισσότερους πρόθυμους συναδέλφους, όντας πιο σαφείς στην περιγραφή των αναγκών που πρέπει να ικανοποιήσουν. Τους έχουμε ανάγκη, καιρός που είναι.
No comments:
Post a Comment
Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό στην αξιοπρέπεια των αναγνωστών.
Your comment should respect the readers' human dignity.