Η "πρωτιά" του μαθητή μας στο ΡΣ "Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4"

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του ραδιοσταθμού το ρεπορτάζ για τον πρώτο μας μαθητή που πέρασε στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Εδώ μπορείτε ν' ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη στην οποία στηρίχτηκε το ρεπορτάζ:

ΠΗΓΗ: «Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4»

Για τον Σιντίκ, που έφτασε στη χώρα μας ως ασυνόδευτο προσφυγόπουλο και κατάφερε στις φετινές πανελλήνιες να περάσει στο πανεπιστήμιο, μιλήσαμε στο «Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4» με την Όλγα Καλομενίδου, εκπαιδευτικό και μέλος της ομάδας ανάδοχων εκπαιδευτικών, που η πρώτη της γνωριμία με το παιδί ήταν όταν ήταν Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων στην Καβάλα.

Στην εκπομπή «Κάτι παίζει στο Κόκκινο» και την Ευγενία Χατζηγεωργίου, η κα Καλομενίδου περιέγραψε τη διαδρομή του Σιντίκ από την Καβάλα στη Θεσσαλονίκη, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, την υποστήριξη παιδιών και εκπαιδευτικών, πώς κατάφερε με πείσμα και αγώνα να περάσει φέτος στη σχολή οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων των Γρεβενών αλλά και για το μέλλον που ανοίγεται μπροστά του.

«Είναι ένα θαύμα, ένα παιδί που έρχεται με καθόλου γνώση γλώσσας, μέσα σε 3 χρόνια να μπορέσει να περάσει και στο πανεπιστήμιο», επισήμανε. «Από την άλλη», συνέχισε, «για εμάς είναι αυτό που πρέπει να γίνεται για όλα τα παιδιά: να εκπληρώνουν τα όνειρά τους. Κι πρέπει εμείς ως εκπαιδευτικοί να βρισκόμαστε δίπλα τους και να τους βοηθάμε. Όταν τα παιδιά δεν έχουν και οικογένεια, όπως πρόκειται για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, τότε έχουμε ένα διπλό ρόλο, είμαστε και οικογένειά τους».

Η περίπτωση του Σιντίκ αποδεικνύει στην πράξη τι μπορεί να καταφέρει ένα παιδί όταν του δίνεται η ευκαιρία και όταν οι συνθήκες επιτρέπουν την εξέλιξή του. «Αυτό το παιδί έδειξε σε όλους μας ότι όλα είναι δυνατά», υπογράμμισε. Σημείωσε δε σχετικά με το πώς λειτουργεί η εκπαιδευτική διαδικασία για τα προσφυγόπουλα: «Κάθε παιδί που πηγαίνει στο σχολείο αλλάζει η ζωή του, αλλάζει η ψυχολογία του». Παιδιά που αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες, «με το που πηγαίνουν στο σχολείο, το βλέπεις και στην όψη τους, ‘ψηλώνουν’».